Patron Szkoły

„Budząc rymami śmiech i radość dziecka
…wszystko oddałem Ojczyźnie.”
Jan Brzechwa

Jan Brzechwa urodził się 15 sierpnia 1898 roku w Żmerynce na Podolu. Jego ojcem był Aleksander, inżynier kolejowy. W dzieciństwie Jan często podróżował wraz ze swoją rodziną. Dużo czasu spędził na Kresach Wschodnich. Rodzice starannie dbali o wykształcenie syna. Małego Janka już w dzieciństwie fascynowała literatura. Brzechwa od najmłodszych lat kochał czytać. W młodości pasjonowały go przygody m.in. Sherlocka Holmesa, potem coraz częściej sięgał po poezję.

Debiutował jako piętnastolatek, w 1920-1921 tekstami satyrycznymi pisanymi dla kabaretu (wykonał je pod pseudonimem Szer-Szeń). Największą sławę przyniosły Brzechwie wiersze dla dzieci. Pierwszy ich zbiór pt. „Tańcowała igła z nitką”, został wydany 1938 roku. „Kaczka dziwaczka” została wydana w 1939 roku. Zaraz po wojnie pojawiły się „Przygody pchły szachrajki”, „Ptasie radio”, „Opowiedział dzięcioł sowie”. W 1953 roku ukazało się pierwsze wydanie wyboru wierszy „Brzechwa dzieciom” a w 1958 roku „Sto bajek”. Jan Brzechwa jest też autorem baśni poetyckich m.in. „Przygody rycerza Szaławiły” oraz cyklu opowieści fantastycznych prozą o przygodach Pana Kleksa. Przez długi czas nie mógł pogodzić się z etykietą pisarza dla dzieci. Lubił natomiast, gdy pisano o nim bajkopisarz. Mówił nawet, że „Poetów jest u nas na pęczki, a bajkopisarz tylko ja jeden”.

Popularność twórczości Jana Brzechwy wzrosła jeszcze bardziej, gdy zrealizowano film w oparciu o „Akademię pana Kleksa”. Do wielu tekstów Jana Brzechwy skomponowano muzykę i powstały w ten sposób piosenki.

Twórczość Jana Brzechwy to nie tylko utwory dla dzieci, jest także autorem pięknych liryków adresowanych do dorosłych oraz satyrycznych tekstów kabaretowych. Jan Brzechwa z wykształcenia był adwokatem pracującym pod swoim prawdziwym nazwiskiem Jan Wiktor Lesman. Był pionierem polskiego i międzynarodowego prawa autorskiego. Współpracował z wydawnictwem „Czytelnik”oraz był aktywnym działaczem w PEN Clubie.

Tyle o Janie Brzechwie mówią encyklopedie. A jakim był dzieckiem? Jakim był dorosłym? Starsza o trzy lata siostra Halina ciągle miała powody, żeby narzekać na młodszego brata – uwielbiał psocić i dokuczać. Ale był chłopcem pogodnym, wrażliwym, z dużą fantazją. Lubił się uczyć i bardzo dużo czytał. Nie znosił bałaganu. Bardzo lubił pracować przy swoim biurku, na którym miał idealny porządek. Nie pokazywał też nikomu swoich brudnopisów. Darł je na strzępy. Wszystko pisał ręcznie, wiecznym piórem. Z podróży przywoził piękne bruliony, eleganckie papiery listowe i pióra wieczne. Jego przyjaciele zapamiętali go jako człowieka pogodnego, dowcipnego, służącego radą i pomocą.

Zmarł w Warszawie 2 lipca 1966 roku. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Alei Zasłużonych.

Wspaniale, że był Jan Brzechwa – poeta radości dziecięcej, która ciągle trwa za sprawą jego twórczości.

Scroll to Top